Evaluatie experiment flexstuderen: Lessen voor deeltijdonderwijs en bekostigingssystematiek

In september 2017 is het experiment flexstuderen gestart, naar aanleiding van een Tweede Kamer motie van de leden Mohandis en Duisenberg. Hiermee werd aansloten op een voorstel van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) om studenten die hun studie willen of moeten combineren met andere taken mogelijkheden te bieden om collegegeld te betalen per vak dat ze van plan zijn te volgen. SEOR heeft het experiment flexstuderen samen met Ockham IPS geëvalueerd.

Het experiment kent een looptijd van zes jaar. In de eerste vier jaar kunnen studenten instromen in het experiment. Deelnemende instellingen hebben relatief veel vrijheid in het bepalen van de contouren van het experiment. Zo kunnen zij zelf bepalen welke opleidingen hieraan deelnemen, welke studenten mee mogen doen en hoeveel flexstudenten er per jaar worden toegelaten.

Eind 2018 is tussentijds de stand van zaken opgemaakt in het licht van de vraag of het experiment kon worden voortgezet of niet. Belangrijkste uitkomst was dat er geen zwaarwegende redenen zijn om het experiment te beëindigen. Medio 2019 is tussentijds vastgesteld welke lessen uit het experiment konden worden getrokken voor het deeltijdonderwijs en de bekostigingssystematiek. Dit deelrapport doet hier verslag van. 

Eén van de lessen is dat het toepassen van flexstuderen in deeltijdonderwijs het financieel aantrekkelijker kan maken voor studenten om deeltijd te gaan studeren, mits instellingen ook onderwijsinhoudelijk en organisatorisch verdere stappen zetten. Voor instellingen kan het de inkomsten per student omlaag brengen. Het kan echter ook resulteren in toename van studentenaantallen en hierdoor hogere opbrengsten (en/of lagere kosten).